Ebü Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Allaha ve ahiret gününe inanan bir kadına, bir gece ve gündüz devam edecek bir mesafeye, yanında bir mahremi olmadıkça gitmesi helâl değildir.”
Kütüb-i Sitte, Buhârî, Taksîru's-Salât 4; Müslim,
Hacc 419, 422, (1339); Muvatta, İsti'zân 37,
(2, 979); Ebü Dâvud, Menâsik 2, (1723-1725); Tirmizî, Radâ 15, (1170).
İbnu Abbas (radıyallâhu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurdular: “Bir erkek, yanında mahremi bulunmayan (yabancı) bir kadınla yalnız kalmasın!”
Bunun üzerine bir adam kalkarak: “Ey Allah’ın Resülü, kadınım hacc için yola çıktı, ben ise falan falan gazvelere yazıldım!” dedi. Aleyhissalâtu vesselâm: “Öyleyse git hanımına yetiş, onunla hacc yap!” diye emretti.”
Kütüb-i Sitte, Buhâri, Cezâu's-Sayd 26,
Cihâd 140, 181, Nikâh 111; Müslim, Hacc 424, (1341).
